«Թափանցիկ շշեր» ստեղծագործությունը կարդում եմ թվով երևի հինգերերդ անգամ: Ամեն անգամ կարդալիս, վերապրում եմ ու ինձ զգում եմ այդ երեխայի մարմնում, քանի որ էմոցիաները, վախերը, կոմպլեքսները ու իր կյանքի անհանգստությունը շատ ճշգրտորեն է արտահայտված: Ստեղծագործությունը իր մեջ ներառում է ահռելի մեծ ցավ ու տառապանք, որովհետև կարծում եմ երեխայի համար իր ծնողին այդպիսի իրավիճակում տեսնելը սարսափելի է, դե չնայած ստեղծագործությում ամեն ինչ ասվում է:
Արամ Պաչյանը շատ գեղեցիկ, ազդեցիկ ու որոշ չափով ուսուցանող ստեղծագործություն է նվիրել մեզ, ինքս շատ եմ սիրում այս ստեղծագործությունը:
Մերի Խաչիկյան, Ավագ դպրոց, 12րդ դասարան 