Մեր գեղացի Գիքոր պապին չորս-հինգ տղա թոռներ ուներ: Բոյո՜վ, բուսաթո՜վ, շնո(ր)հքի՜ն, համա մինն էլ ամուսնանում չէր: Ամեն ըռավոտ ու իրիգուն հաց ուտելուց եդը պապը թոռների գլխին նարինգ էր կարդում, ամուսնացեք հա ամուսնացեք:
Մի ըռավոտ էլ, մի սիրուն օր, էս պապը թոռներին գլխին ա հավաքում տանում իրա չփարի ճնջանոցը: Մի ռամկա մեղրը հանումա, գդալ-գդալ բաժանում: Թոռները ուտում պրծնում են, թե չէ, էս պապը հարցնումա՝
-հը՞ն, էդ մեղրը լա՞վն էր
-հա ապի ջա, լավն էր
-հ՞ըն, էդ մեղրը քաղցր է՞ր
-հա ապի ջան, լավն էր, համով էր, քաղցր էր
Այ կնիկը էդ մեղրիցը քաղցրն ա, քաղցր: Այ որ ամուսնանաք, ընտանիք կազմեք, րեխա պիրեք, մեր էրկիրը շենացնեք:
Մերի Խաչիկյան, Ավագ դպրոց, 12րդ դասարան 